Gelukkig verveel ik me nooit. Kan ook eigenlijk niet met een winkel én een eigen bedrijf. Onze winkel Partners in Ambacht is gewoon (met maatregelen) open gebleven en ik ben thuis bezig met een aantal mooie opdrachten. Heel vroeg in de ochtend hardlopen, 's avonds en in het weekend wandelen, lezen, lekker koken en in de tuin werken. Ik hoop dat we 15 juni het bericht krijgen dat we weer naar ons huis in Frankrijk kunnen. We moeten nog een aantal klussen doen voordat ik daar mijn workshops kan geven. Jammer genoeg lukt dat niet meer in het najaar. Ik heb goede hoop op volgend jaar in het voorjaar . 

Ja dat kan, maar ik moet altijd een slag om de arm houden qua tijd en kosten. Het gaat namelijk bijna altijd anders dan ik gedacht had. Sommige opdrachten zijn ronduit een grote uitdaging. Geen (oude trouw)ring is het zelfde. Je weet nooit precies uit welk materiaal de ring bestaat. Sommige ringen zijn hol van binnen en andere vallen in tig stukjes uit elkaar bij het gloeien. Vaak moet ik eigen goud toevoegen om er goed mee te kunnen werken. De laatste weken
ben ik twee keer helemaal opnieuw moeten beginnen terwijl ik al een aantal dagen met een opdracht bezig was. Wat ik per uur verdien? Soms maar 0,50 en soms nog minder. 

Het onderstaande verhaal laat zien waarom ik het mooiste beroep van de wereld heb. Hier doe ik het voor. 

Toen ik jong was wilde mijn moeder me altijd zo graag een ring geven. Ik gaf haar nooit de kans. Een ring hoefde voor mij niet zo. Een jaar of 15 geleden kreeg mijn moeder dementie. Zonder het te beseffen gaf ze ons tijdens dit jarenlange proces heel veel moois. In die jaren werd in mij het idee geboren  om na haar dood, speciaal ter ere van haar, een ring te laten smeden. Ik voelde: dan ben ik eraan toe om een ring te gaan dragen. Een jaar na mams overlijden sloeg ik toevallig het blad ‘Heuvelrug Magazine’ open en zag daarin het artikel over Mirjam. Zij was precies wat ik zocht: een edelsmid die ook duurzaam wil werken zodat ik niet alleen een mooi, maar ook een zuiver, sieraad zou krijgen. Al lezende kwam ik op het idee om als basis voor de ‘moederring’ een zilveren armband te laten gebruiken die ik ooit van mijn ouders had gekregen. Het was heel leuk om met Mirjam van gedachten te wisselen over hoe het moest worden. Ze gaf direct aan wat ik ongeveer kon verwachten van werk dat met de hand gesmeed is en wat zij op dat moment dacht dat de mogelijkheden met deze armband zouden kunnen zijn. Geen moment heeft ze eigen ideeën aan mij opgedrongen, ze luisterde heel aandachtig en volgde steeds wat ik aangaf. Ik gaf aan welke symbolen voor mij belangrijk zouden zijn op de ring. Toen de basisring eenmaal gesmeed was, ontdekte ik dat een overblijfsel van de armband ook een mooi relief bovenop de ring zou kunnen geven. Mirjam ging het proberen en het lukte.
Mijn ‘moederring’ is prachtig geworden en ik weet zeker dat mijn moeder in de Verte glimlacht en heel tevreden fluistert: eindelijk heeft ze een ring!
Mariëlle

​