Regelmatig krijg ik bijzondere opdrachten

Het onderstaande verhaal laat zien waarom ik het mooiste beroep van de wereld heb. Hier doe ik het voor. 

Toen ik jong was wilde mijn moeder me altijd zo graag een ring geven. Ik gaf haar nooit de kans. Een ring hoefde voor mij niet zo. Een jaar of 15 geleden kreeg mijn moeder dementie. Zonder het te beseffen gaf ze ons tijdens dit jarenlange proces heel veel moois. In die jaren werd in mij het idee geboren  om na haar dood, speciaal ter ere van haar, een ring te laten smeden. Ik voelde: dan ben ik eraan toe om een ring te gaan dragen. Een jaar na mams overlijden sloeg ik toevallig het blad ‘Heuvelrug Magazine’ open en zag daarin het artikel over Mirjam. Zij was precies wat ik zocht: een edelsmid die ook duurzaam wil werken zodat ik niet alleen een mooi, maar ook een zuiver, sieraad zou krijgen. Al lezende kwam ik op het idee om als basis voor de ‘moederring’ een zilveren armband te laten gebruiken die ik ooit van mijn ouders had gekregen. Het was heel leuk om met Mirjam van gedachten te wisselen over hoe het moest worden. Ze gaf direct aan wat ik ongeveer kon verwachten van werk dat met de hand gesmeed is en wat zij op dat moment dacht dat de mogelijkheden met deze armband zouden kunnen zijn. Geen moment heeft ze eigen ideeën aan mij opgedrongen, ze luisterde heel aandachtig en volgde steeds wat ik aangaf. Ik gaf aan welke symbolen voor mij belangrijk zouden zijn op de ring. Toen de basisring eenmaal gesmeed was, ontdekte ik dat een overblijfsel van de armband ook een mooi relief bovenop de ring zou kunnen geven. Mirjam ging het proberen en het lukte.
Mijn ‘moederring’ is prachtig geworden en ik weet zeker dat mijn moeder in de Verte glimlacht en heel tevreden fluistert: eindelijk heeft ze een ring!
Mariëlle

---